Carlijn Assink (29 jaar) is bezig met een nieuw avontuur. Ze onderzoekt of het fulltime camperleven iets voor haar is. Haar camper, Harrie: een Volkswagen T3, is er eentje die om de haverklap een mankement heeft. Maar goed, dat maakt het allemaal extra avontuurlijk.
 |
 |
 |
Het zit erop. Tenminste, voor nu. Ik ben nog niet klaar, maar heb even een winterstop. Twee en een halve maand heb ik door België en Frankrijk gecrost, maar het voelt als twee weken. Al had ik de laatste maand nog wel wat kleine ‘hiccups’, om het zo maar te zeggen.
Bordeaux
Van de Vogezen ben ik langzaam naar Bordeaux afgezakt. Daar werd het ’s nachts al flink koud. Er kwamen twee vrienden op bezoek en daarom boekten we even een Airbnb. Even genieten van wat luxe zoals een douche en het hebben van oven. Onze (nogal aanwezige) host kon goed koken en schotelde ons heerlijke quiches en taarten voor.
Bordeaux zelf is een prachtige stad met veel historie, veel wijn natuurlijk en heerlijk eten. Met de camper kun je alleen niet op heel veel plekken terecht. De beste kans heb je aan de overkant van de brug, niet aan de stadkant dus. Daar zitten veel creatieve plekken waar het vast prima is om te overnachten. Zoals bij Hangar Darwin. Een plek vol graffiti, creatievelingen, klimaatbewuste producten en een fijn restaurantje.
 |
 |
 |
Pech onderweg
Na mijn bezoek aan Bordeaux besloot ik weer omhoog te rijden. Ik heb bij een Volkswagen T3 specialist in een klein dorpje bij Bordeaux (Coutras, aanrader voor een nachtje op een mooie camperplaats naast een rivier) het laatste kleine euvel laten verhelpen. De stotterende uitlaat bleek een koud kunstje voor deze man.
 |
 |
 |
Tweehonderd kilometer verder besloot ik onder Poitiers te overnachten in een schattig dorpje. De volgende ochtend draaide ik de sleutel om en toen…. niks. Zelfs geen klein kuchje. Ik heb de accu’s gecontroleerd, gekeken of de startonderbreker kapot was, maar alles deed het. Uiteindelijk de ANWB gebeld. De sleepwagen kwam, mijn startmotor bleek kapot. Zucht. Daar gingen Harrie en ik, maar nu op de sleepwagen.
In Poitiers bleek dat de startmotor die erin zat, nog de originele was. Bijna 38 jaar heeft hij het volgehouden, prima kwaliteit dus. Alleen jammer dat ‘ie net kapot ging tijdens mijn reis. Vijf nachten moest ik in een treurig budgethotel op een industrieterrein bivakkeren. Het duurde lang voordat de juiste startmotor (voor zo’n oude motor) was gevonden en binnenkwam. Duur geintje, maar daarna snorde Harrie weer als vanouds. Om alle frustratie van me af te laten waaien, heb ik een paar dagen doorgebracht aan de kust van Normandië. Prachtige plek om te staan, bovenop een klif. Niet aan te raden bij windkracht 5 of hoger haha. Je waait er zo af.
 |
 |
 |
België
In België kwam een vriend van mij langs en zijn we samen op wat mooie plekjes geweest. In Affligem hebben we abdijbier gedronken en bij Antwerpen zijn we naar het verlaten dorpje Doel geweest. Dit is een bizarre plek om doorheen te rijden, leuk om een keer een nacht te slapen. Doel is namelijk, op een paar huizen na, helemaal verlaten en dichtgetimmerd. Jaren geleden besloot de haven van Antwerpen dat ze wilden uitbreiden en dat de mensen uit het dorp moesten verhuizen. Dit werd alleen nooit doorgezet, maar veel mensen waren al wel verhuisd. De kernreactor op een kilometer afstand zal ook niet hebben bijgedragen aan het wooncomfort. In de molen op de dijk zit nog steeds een restaurantje waar je lekker kan eten.
Op één van de laatste dagen werd mijn rugzak met portemonnee gestolen, dus daarna was de roadtrip toch nog abrupt afgelopen. Linea recta naar huis, want zonder pinpas of rijbewijs kon ik niet zoveel.
Stalling
Nu is de bus van binnen en buiten weer schoon. De buitenkant heb ik zelfs in de wax gezet, zodat roest geen kans heeft. Al beginnen ook bij mijn bus de naden van de ramen een beetje te roesten. Projectje voor het voorjaar, want Harrie moet tot begin maart in de stalling blijven. Een winterslaap noem ik het maar even.
Voor daarna heb ik weer allemaal nieuwe ideeën, want de vrijheid van het vanlifebevalt me wel. De mindset onderweg is anders. Niet leven volgens een agenda. Niet veel werken, avonden vol plannen met sport of sociale afspraken en soms een keer een weekendje ontstressen op de Veluwe. Dit is het leven bij de dag. Wat komt, dat komt. Hoe, wat, of waarheen weet ik nog niet precies, maar nieuwe avonturen komen er in het voorjaar sowieso aan!
Carlijn’s reisavonturen kan je ook volgen op instagram via @Carlitsjen.
