Gerard kon niet zonder Mary. Ook niet toen Mary verliefd werd op Hans. En Mary kon niet zonder Gerard. En uiteindelijk kon Hans ook niet zonder Mary en Gerard.  *Duizel*

Monogamie, polygamie, polyandrie, een driehoeksverhouding, een open relatie. Er zijn nogal wat vormen bedacht voor de liefde. Trouw zijn, vreemdgaan en jaloezie zijn van die beladen woorden, die in alle liefdesvormen voorkomen. Maar soms hoor je van die verhalen die niet in een hokje te stoppen zijn. 
Hoe heet het als je jouw grote liefde de ruimte geeft om een andere grote liefde te omarmen? Polyamorie zonder dat je ervoor koos? Hoe noem je het als je hart groot genoeg is om dat te accepteren?

Het overkwam de man van Mary (56). Na veertien jaar huwelijk kwam Mary haar tweede grote liefde tegen en bracht de twee mannen bij elkaar in één huis. Het doet me denken aan een poster van Militerence bij mij in huis: alleen liefde kan egoïsme vervangen.

Twintig jaar was ze, toen Mary in een kroeg in Utrecht Gerard zag zitten. Bruin leren jackie aan, leunend tegen de bar. Op de dansvloer gaf hij haar meteen een kus. “Ik was flabbergasted. Dat hij dat zomaar deed! Maar ik gaf wel een kus terug.” Ze moet er zelf om lachen.

Ondanks wat terughoudendheid van Mary’s kant, want ze was niet heel erg verliefd, koos ze voor Gerard. “Ik wilde graag huisje, boompje, beestje en vooral kinderen.” Op haar tweeëntwintigste waren ze getrouwd en een jaar later kwam Judith ter wereld. Daar kwamen Jeroen en Linda nog bij. Makkelijk had Mary het niet. Twee van de drie kinderen zijn autistisch en bij de laatste kreeg Mary last van een postnatale depressie. “Gerard werkte als schilder en zorgde voor de kinderen, terwijl ik zo goed en zo kwaad als het ging aan mijn herstel werkte.” Na twee jaar ging het een stuk beter en het huwelijk kabbelde daarna zachtjes voort.

 

Mary Foto- Carlijn Assink
Mary
Foto- Carlijn Assink

Totdat Mary op een koor ging. “Ik zat er een halfjaartje bij en ik merkte aan mezelf dat ik open stond voor anderen. Ik miste toch wat in mijn relatie, een beetje diepgang of raakvlakken. We zaten niet altijd op hetzelfde niveau.” Hans zat ook bij het koor en vond Mary een heerlijke vrouw. “Je zou het nu niet zeggen, maar ze was toen een beetje timide. Daaronder zat echter een uitstraling, die imponeerde mij gewoon. Ze is zo hartelijk, ze kan met iedereen overweg. Ik was vijfentwintig jaar getrouwd, maar ik dacht alleen maar aan haar.”

Hans zette de achtervolging in. Overal waar Mary was, kwam hij toevallig ook. Hardlopen in het bos? Hans was erbij. Ging Mary op de fiets? Hans stond op de hoek te wachten. Haalde Mary een kopje koffie? Hans had plots ook zin in een bakkie. 
 Hans nodigde Mary en Gerard zelfs bij hem thuis uit voor gezamenlijke etentjes. Alles voor de liefde. Mary had helemaal niks door, totdat Hans haar opeens kuste bij de voordeur. Nadat Hans zijn baard eraf had geschoren, ging Mary voor de bijl. “Ik was hotel de botel. Ik voelde me wel schuldig tegenover Gerard, maar ik was echt helemaal verliefd.”

Na anderhalf jaar ging Hans scheiden van zijn vrouw en was Mary op 42-jarige leeftijd zwanger. Gerard wist nog van niks. Toen het zichtbaar werd, hakte Mary de knoop door. Ze moest het vertellen. “Ik wilde samen met Hans verder en nog een kindje opvoeden, maar ik kon eigenlijk niet zonder Gerard.” In haar hoofd moest het nog óf óf in plaats van én én. “Mijn hele familie wist het inmiddels al, dus ik moest het vertellen.”

Gerard was boos, heel erg boos. “Hij ging weg en nam iets van twee, drie dagen de tijd om na te denken. Daarna zei hij, tot ieders verbazing: ‘Het is niet anders. Als je maar met mij getrouwd blijft’.” Gerard kon het niet over zijn hart verkrijgen om Mary de deur te wijzen. Mary is zijn liefde, zijn vrouw. Als zij, naast hem, nog een liefde heeft gevonden, dan is dat maar zo.
Andersom kon Mary ook niet zonder Gerard. “Mijn eerste nacht bij Hans in huis, kon ik niet slapen van de heimwee. Midden in de nacht heeft Hans me terug naar Gerards huis gereden. Ik was helemaal overstuur. Ik miste Gerard.” In de weken daarna heeft Gerard Mary geholpen om langzaamaan ook bij Hans te slapen. “Gerard is ruimdenkend. Hij begreep dat ik niet zonder hem kon, maar ook niet meer zonder Hans. Hij hielp me wennen en zo woonde ik in twee huizen.”

De hele familie besloot op vakantie te gaan. Een weekje Texel. “We hebben heel Texel op zijn kop gezet. Daar liepen we dan, hand in hand met z’n drieën en ik in het midden. Iedereen stond raar te kijken, maar we waren gelukkig.” Mary hoopte dat het altijd zo kon zijn.
Hans dacht daar hetzelfde over, want hij stelde voor; waarom gaan we in Utrecht niet allemaal samenwonen? Hans: “Ik kon erg goed met Gerard overweg en de kinderen kenden mij ook al. Het ging nu zo goed samen, dus waarom niet?” Daar op Texel, verloofden Mary en Hans zich. Eeuwig getrouwd en eeuwig verloofd.

Zo gezegd, zo gedaan. Ze trokken in een groot huis in Overvecht, met alle kinderen en baby Lucas. Voor de kinderen werd het normaal, twee papa’s en één mama. Mary besloot open te zijn naar de buitenwereld. De meeste mensen om hen heen accepteerden deze nieuwe situatie, behalve Mary’s broer. “Hij vond het niet normaal dat wij zo samenwoonden en hij wilde niet meer met ons praten. Helaas is hij twee jaar na Lucas geboorte overleden. Hans mocht ook niet bij zijn begrafenis zijn, waardoor ik ook niet ging. Dat doet pijn.”

Hans, Gerard en Mary gingen toch samen verder. “Toen ik vijftig werd heeft een goed bevriende pastor ons drieën symbolisch aan elkaar verbonden”, vertelt Mary verder. ”Dat was zo fijn, samen met alle kinderen erbij.” Hans en Gerard werkten inmiddels ook samen. “Als loodgieter kon ik vaak schilderklussen aan Gerard geven en andersom ook.” Na vier jaar in Overvecht belandde Hans in het ziekenhuis met zware bloedvergiftiging. Het was kantje boord. “Ik moest twee jaar revalideren en kon niets meer. We moesten ons huis verkopen en gingen naar Vleuten in een huurhuis.” Gerard en Mary namen de zorg op zich.

Alles leek daarna weer goed te gaan, tot twee jaar geleden. Hans en Gerard waren beiden op verschillende plekken aan het werk. Hans kreeg een telefoontje, Gerard was van het dak gevallen. “Hij is als een zoutzak van een twee meter hoog dakje gevallen. Waarschijnlijk is hij even ‘out’ geweest, want hij heeft zichzelf ook niet opgevangen.” In het ziekenhuis bleek pas hoe ernstig het was, namelijk een dwarslaesie. Gerard is verlamd tot aan zijn borst. “Drie maanden lang lag hij in het ziekenhuis.” Daarnaast heeft Gerard ook afasie, daardoor kan hij niet meer goed vertellen wat hij denkt.

Mary, Hans en Gerard
Mary, Hans en Gerard

Het was voor Hans en Mary geen optie dat Gerard daarna naar een verpleegtehuis ging. “Hij heeft twee jaar achter mijn rolstoel gelopen, ik zal nu voor hem zorgen.” Er rolt een traan over Hans’ wang. “Ik hou van die man. Hij is zo positief, dat is de rode draad in zijn leven. Hij richt zich niet op de negatieve kanten. Jaren geleden niet en nu weer niet. Hij ziet alleen wat er wél is.”

Dit is meer dan alleen vriendschap, dit is pure liefde. Hans, Mary en Gerard zijn samen en blijven samen. Het smelt mijn eigen, ‘monogame’ hart. Zou ik tot zoiets in staat zijn, mijn egoïsme opzij zetten? Ik betwijfel het, maar ik weet nu wel, liefde is niet altijd wat de samenleving ons voorschotelt, soms gaat het alle vormen voorbij.