Wat voorbeelden uit de rubriek Kunst van de straat
Betoverd door de ritmes van Samir
Wie: Samir Mohamed Mersal
Occupatie: Ambulant jongerenwerker
Komt uit: Egypte, woont al jaren in Utrecht
Speelplek: Oude Gracht bij ..
Opgehaald: Verschilt per dag. Van €1 tot €40.
Oosterse ritmes klinken over de Oude Gracht in Utrecht. Ze reiken ver. Als je stilstaat en luistert, gaat de drukte van alledag even aan je voorbij.
Bij mooi weer, kun je Samir vaak vinden aan gracht of het stadhuisplein met zijn Darabuka. “Dat is een soort vaastrommel die lijkt op een Djembé, die ze ook vaak gebruiken bij buikdansen. Het is een instrument uit Egypte, waar ik vandaan kom.”
Het is voor Samir het fijnste uurtje van de dag, als hij met zijn muziek mensen kan verblijden in Utrecht. “Je ziet mensen soms als zombies voorbijlopen. Als ik dan mijn muziek maak, dan zie je ze opleven en even om zich heen kijken. De energie komt weer bij ze terug. Daar krijg ik ook energie van.”
Soms komen mensen hem ook vertellen wat de ritmes met ze doen. “Eén keer kwam er een oudere vrouw op me af. Ze zei dat ze al dagenlang met een steen op haar borst rondliep. Ze hoorde mij spelen en ging op het geluid af. Ze voelde weer even positieve energie. Het is als een betovering zei ze. Bijzonder he?”
Het werkt ook voor Samir zelf. Hij kampt al een tijdje met een burn-out en de muziek en het contact met de mensen houdt hem uit een isolement. “Het is therapie voor mezelf.”
Een parade van helden
Wie: Munir de Vries
Leeftijd: 29
Uit: Oorspronkelijk uit Amsterdam Zuid-Oost, maar woont nu al 10 jaar in Utrecht.
Wat:Een grote, kleurrijke muurschildering
Waar: Kruising Van Zijlstweg en de Croeselaan
Illustrator Munir de Vries heeft een voorliefde voor het speuren naar verhalen. Voor dit gigantische kunstwerk heeft hij veel gesprekken gevoerd met bewoners van de Dichterswijk. Daaruit kwamen twee ontwerpen waar de wijk op kon stemmen. Het winnende ontwerp heeft hij in vier dagen op de muur geschilderd.
“Het kunstwerk is een parade waarin verschillende helden, ideeën en initiatieven uit de Dichterswijk vertegenwoordigd worden. Het grootste figuur is bijvoorbeeld gebaseerd op een ontwerp dat ik met kinderen van basisschool de Kleine Dichter maakte. Ze vonden de standbeelden in de wijk saai en lelijk, daarom ontwierpen we samen een multifunctioneel speelbeeld. Eentje waar je in kan klimmen, op de uitkijk gaan en met een glijbaan uit de neus weer naar beneden kunt.
Als je goed kijkt ontdek je misschien ook dat de verrekijker die hij vasthoudt, de Rabobanktoren vertegenwoordigd. Die heeft in de volksmond de bijnaam ‘Verrekijker’. Midden in het kunstwerk vertrekt uit een trompet een Burka-boarder, die refereert naar de nieuwe skateplek De Yard. Daarnaast, in het schip dat het havenverleden van de Veilinghaven representeert, bespeelt beroemd harpist Remi Van Kesteren (komt ook uit de Dichterswijk) de mast/harp.”
Er is nog veel meer te zien in het kunstwerk, maar Munir laat het liefst de mensen vrij om er in te zien wat ze willen zien. In de stad kan je nog meer werken van de artiest zien. “Bijvoorbeeld een muurschildering bij Koffie Leute op de Westerkade en een plafondschildering in de Back en Fourth.”
Iconische buurtbeelden in Kanaleneiland
In de wijk Kanaleneiland in Utrecht komen op de Bernadottelaan de kleurige muurschilderingen je blij tegemoet tussen al het grijs, grauw en beton. Rond 2009 werden in deze leegstaande flats creatieve ondernemers, kunstenaars en muzikanten gevestigd, totdat de appartementen en huizen werden verkocht. Dat project, eiland 8 genaamd, bracht veel mooie kunst, cultuur en
muziek in de buurt.
Waaronder deze preventieve graffiti. Maker Stein Koning van Ik Wil Graffiti, was gevraagd om in beeld te laten zien wat er in de buurt leeft. “We hebben gesprekken gehad met buurtbewoners en aan de hand daarvan ontwerpen gemaakt. Dat was een succes!”
Zoals het meisje dat bellen aan het blazen is. In een van de bellen staat een roos omdat Kanaleneiland vroeger ook wel het rozeneiland werd genoemd. “Ik vond zelf het meisje op de schommel het mooist.”
Nu worden de muren schoongemaakt. Alle graffiti aan de kant van de Prins Clausbrug is er al afgehaald en viert het grijs, grauw en beton de overwinning. Er is nog net een silhouet van het schommelmeisje te zien. “We wisten dat het tijdelijk was, maar het is altijd een beetje pijnlijk. Het zijn toch een bepaald soort iconen in Kanaleneiland geworden.”
Aan de Bernadottelaan zijn de prachtige buurtbeelden nog te bewonderen, hopelijk nog voor een lange tijd. Om alle muurschilderingen te zien kun je kijken op:
