Carlijn.assink@gmail.com Deze zomer ben ik weer veel onderweg in mijn bus. Deels omdat het weer kan (zomer!), deels omdat het moet. Het was een beetje een roerige tijd, en er moesten weer wat dingen in beweging komen. Drie jaar geleden kocht ik mijn bus Harrie om nieuwe plekken mee te ontdekken, nieuwe mensen te ontmoeten en wat meer te leren over duurzaam en zelfvoorzienend leven.
In die drie jaar heb ik dat aardig gedaan. Documentaires gemaakt, veel artikelen geschreven, ecodorpen bezocht, meegekeken op werk-woongemeenschappen, op organic farms gewerkt. Veel geleerd en heel veel leuke mensen ontmoet, veel over geschreven. Het rondreizen en kamperen met Harrie was soms nogal een uitdaging (bus vaak kapot), maar het was het helemaal waard. Ik heb zelfs een kampeerboekje in opdracht mogen maken. Met elke rondrit en elke ontmoeting kreeg ik beter voor ogen hoe ik mijn leven wilde inrichten.
Na elke trip kom ik altijd weer terug in Utrecht. Daar woon ik anti-kraak, dus het is niet duur. Ook wonen veel van mijn vrienden daar, zitten er veel van mijn opdrachtgevers en zit er bij het dames voetbalteam van Ardahanspor. Al met al genoeg reden om te blijven. En het is er ook lekker comfortabel. Van een paar dagen werken in de week (of als het moet zelfs maand) kan ik goed leven.
Maar het duurzamere leven wat ik wil, is niet uit te voeren op een flat in Overvecht. Daar ben ik inmiddels wel achter. Ook al hebben Roel (mijn Goed Gebuurt compagnon) en ik inmiddels een moestuin in de stad, het liefst woon ik, samen met wat leuke mensen, wat meer buitenaf op een idyllisch plekje ( wel in de buurt van Utrecht, zie bovenstaande redenen).
In mijn eigen voedsel voorzien, misschien een vintage winkel beginnen. En altijd blijven als journalist natuurlijk, in opdracht en met eigen projecten. Nu is die droom nog ver weg. En mijn comfortabele leventje in Utrecht maakte ook dat die droom steeds verder weg leek te zakken.
Dus deze zomer ga ik weer wat fijne plekken aandoen, wat inspiratie opdoen. En komende winter weer lekker aan de bak voor die eigen plek onder de zon. Nooit gedacht dat ik nog eens een nummer van Rene Froger zou aanhalen.
Groet, Carlijn 
PS. leuk feitje.. of nouja leuk. Het moment dat ik dit schrijf zit ik met Harrie weer ‘vast’ in Duitsland. De schuifdeur is kapot sinds vanmorgen. Gelukkig zit hier een garage in de buurt die me morgenvroeg wil helpen. Some things never change.
